Μονή Ταξιαρχών

Απόσταση από Χώρα: 9.8 χλμ.
Απόσταση από Λιβάδι: 11.4 χλμ.

Τηλέφωνο επικοινωνίας: 22810 51027

Ανάμεσα στη διασταύρωση προς Πλατύ Γιαλό και το χωριό Γαλανή, στο βόρειο τμήμα της Σερίφου, βρίσκονται η εκκλησία της Παναγίας Ζωοδόχου Πηγής με το μικρό κοιμητήριο και απέναντί της το ανδρικό Μοναστήρι των Ταξιαρχών, αφιερωμένο στους προστάτες του νησιού Αρχάγγελους Γαβριήλ και Μιχαήλ. Η κατασκευή του τοποθετείται στα τέλη του 16^ου αιώνα, αλλά λέγεται ότι προϋπήρχε στη θέση του μία μικρή εκκλησία από τα μέσα του 15^ου αιώνα.
Κατά την παράδοση, ένα Κυπριακό καράβι που έφυγε από την Κύπρο το 1570, όταν αυτή καταλήφθηκε από τους Τούρκους, κατέληξε στον Πλατύ Γιαλό. Στο πλοίο αυτό υπήρχε η εικόνα του Ταξιάρχη (Μιχαήλ), την οποία ο καπετάνιος δώρισε στο εκκλησάκι. Την ίδια περίοδο άρχισαν να κατασκευάζονται γύρω του τα κελιά όπου έμεναν οι μοναχοί. Η εικόνα θεωρήθηκε θαυματουργή, έκανε το εκκλησάκι γνωστό στις Κυκλάδες και την υπόλοιπη Ελλάδα και του απέφερε σημαντικό πλούτο από τα αφιερώματα που έστελναν οι πιστοί. Το γεγονός αυτό δεν άργησε να προσελκύσει το ενδιαφέρον των πειρατών που λεηλατούσαν το Αιγαίο και στάθηκε αφορμή συχνών επιδρομών στο νησί, με τον Ταξιάρχη να είναι ένας από τους κύριους στόχους. Το κτίσμα υπέστη επανειλημμένα πολλές ζημιές, μέχρι που το 1659 πήρε την τωρινή φρουριακή μορφή του.
Το «καστρομονάστηρο» -πλέον- των Ταξιαρχών απέκτησε οχυρωματική σχεδίαση με ψηλό περιμετρικό τείχος, πολεμίστρες και παρατηρητήρια για τους σκοπούς, τα οποία δυστυχώς δεν σώζονται σήμερα. Η μία και μοναδική μικρή είσοδός του τοποθετήθηκε ψηλά (σχεδόν 4 μέτρα) και η πρόσβαση σε αυτή γινόταν με κινητή σκάλα που αφαιρούνταν όταν δεχόταν επιδρομές, ενώ αργότερα αντικαταστάθηκε από μόνιμη, πετρόχτιστη. Ακριβώς από πάνω της ανοίχτηκε μία χαραμάδα, από την οποία οι μοναχοί αμύνονταν ρίχνοντας καυτό λάδι για να αποτρέψουν την είσοδο των επιδρομέων.
Περνώντας το κατώφλι της Μονής ξεπροβάλει ο θολωτός ναός, με τη ζωηρά χρωματισμένη δίφυλλη πόρτα του να κάνει έντονη αντίθεση με τη ρυτιδιασμένη πρόσοψή του. Πίσω από το διπλό καμπαναριό βρίσκεται ο τρούλος της εκκλησίας, ολόλευκος όπως όλο το κτίσμα του Μοναστηριού. Το εσωτερικό ήταν καλυμμένο από τοιχογραφίες, μεγάλο μέρος των οποίων καταστράφηκε στις αρχές του 20^ου αιώνα, αλλά το άριστα διατηρημένο ξυλόγλυπτο τέμπλο του φιλοξενεί ακόμα πολλές αγιογραφίες, εικόνες και τάματα. Το κέντρο του δαπέδου κοσμεί από τα μέσα του 17^ου αιώνα μία μαρμάρινη πλάκα με ανάγλυφο τον δικέφαλο αετό, ένα σύμβολο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας που υιοθετήθηκε από την Ορθόδοξη Εκκλησία.
Ο ναός είναι περιτριγυρισμένος από τους διάφορους χώρους του Μοναστηριού, απλωμένοι σε δύο επίπεδα, όπως το ηγουμενείο, το αλληλοδιδακτικό σχολείο, η βιβλιοθήκη, το πλυσταριό, οι χειρόμυλοι, το μαγειρείο και τα κελιά των μοναχών. Παλιότερα έμεναν εδώ δεκάδες καλόγεροι, που φρόντιζαν τη Μονή και τα κτήματά της. Το 1950 είχαν απομείνει τρείς - ανάμεσά τους ο Αρχιμανδρίτης Μακάριος Κοτσίκος, ο οποίος μετά από λίγα χρόνια παρέμεινε μόνος να συντροφεύει τους επισκέπτες με τη φιλοξενία και τη φιλικότητά του, ενώ παράλληλα ήταν εφημέριος στην Παναγιά, τη Γαλανή και τον Καλλίτσο.
Πριν από την επίσκεψή σας φροντίστε να επικοινωνήσετε τηλεφωνικά στο 22810 51027, για να ενημερωθείτε για τις ώρες που είναι ανοιχτό προς το κοινό.