Διαμόρφωση εδάφους

Η ρίζα του ονόματος «Σέριφος» φέρεται να προέρχεται από τη λέξη στέρφος, που σημαίνει άγονος, στεγνός, πετρωμένος – λέξεις που περιγράφουν και τη διαμόρφωση του εδάφους της. Μπορεί να υπάρχουν διάσπαρτα αμπέλια και καλλιεργημένα χωράφια, αλλά στο μεγαλύτερο μέρος του το νησί είναι καλυμμένο από πέτρα και χαμηλή ξερή βλάστηση.

Υψομετρικά ξεπερνά πολλά νησιά των Κυκλάδων, με ψηλότερη κορυφή τον Τρούλλο στα 580 μέτρα και τον Πετριά να ακολουθεί λίγο χαμηλότερα. Τοπίο που συμπληρώνεται από μικρούς λόφους και κοιλάδες και περιβάλλεται από φυσικούς όρμους και κολπίσκους περιμετρικά της Σερίφου, χαρίζοντας απλόχερα υπέροχες παραλίες στους επισκέπτες της.

Το νησί προσφέρει πολλά (χαρτογραφημένα και μη) μονοπάτια για τους φίλους της πεζοπορίας, καθώς και ευχάριστες σύντομες διαδρομές, πάντα με συντροφιά την «άγρια» ομορφιά του και το βαθύ γαλάζιο του Αιγαίου.

Το υπέδαφος της Σερίφου υπήρξε πλούσιο σε μεταλλευτικά κοιτάσματα, οδήγησε στην εξορυκτική εκμετάλλευσή του στα τέλη του 19^ου αιώνα και κατέληξε να μονοπωλήσει τη νεότερη ιστορία του νησιού. Μερικά από τα ορυκτά που συναντώνται σε αυτό είναι ο γρανάτης, ο αιματίτης, ο γαληνίτης και ο διοψίδιος, ενώ το κοίτασμα μαγνητίτη είναι από τα μεγαλύτερα στην Ελλάδα. Σημαντική επίσης είναι η ύπαρξη του λευκού αλλά και του ιδιαίτερα σπάνιου πράσινου χαλαζία.