Περσέας, Μέδουσα & Σερίφιος Βάτραχος

Ο μύθος του Περσέα ξεκινάει από ένα χρησμό του Μαντείου των Δελφών και περιλαμβάνει πολλά φανταστικά στοιχεία, όπως αποκρουστικές μάγισσες, ένα φτερωτό άλογο και ένα τέρας με φιδίσια μαλλιά.

Θέλοντας να μάθει αν θα αποκτήσει αρσενικό απόγονο, ο Βασιλιάς του Άργους Ακρίσιος καταφεύγει στην Πυθία. Αντ’αυτού μαθαίνει ότι θα θανατωθεί από τον εγγονό του, γιό της Δανάης. Έτσι αποφασίζει να φυλακίσει την κόρη του, προκειμένου να μην αποκτήσει παιδί. Ο θεός Δίας όμως, έχοντας γοητευτεί από τη Δανάη, καταφέρνει να την πλησιάσει, με αποτέλεσμα να γεννηθεί ο Περσέας. Για να αποτρέψει την επαλήθευση του χρησμού, αλλά μη θέλοντας να τους σκοτώσει, ο Ακρίσιος έκλεισε τη Δανάη με το μωρό της σε ένα ξύλινο κουτί («λάρνακα») και το πέταξε στη θάλασσα του Αιγαίου, αφήνοντας την τύχη τους στους θεούς. Πολλές ημέρες αργότερα το κουτί ξεβράστηκε σε μία ακτή της Σερίφου, όπου το βρήκε ο καλοκάγαθος ψαράς Δίκτυς, αδερφός του στυγνού βασιλιά του νησιού, Πολυδέκτη.

Τα χρόνια περνάνε και ο Περσέας εξελίσσεται σε έναν δυνατό νέο άντρα. Στο μεταξύ ο Πολυδέκτης ερωτεύεται τη Δανάη και βλέπει το γιό της σαν εμπόδιο. Έτσι του αναθέτει έναν άθλο που θεωρούνταν αδύνατο να πραγματοποιηθεί: να βρει και να αποκεφαλίσει τη Μέδουσα. Μία πανέμορφη γοργόνα που, καταραμένη από τη θεά Αθηνά, μεταμορφώθηκε σε τέρας με φίδια για μαλλιά και βλέμμα που πετρώνει όποιον θνητό την κοιτάξει.

Ο Περσέας ξεκινάει το ταξίδι του με τη βοήθεια της θεάς Αθηνάς, του Ερμή και των Νυμφών, οι οποίοι του προσέφεραν φτερωτά σανδάλια, κοφτερό ξίφος, αστραφτερή ασπίδα, μαγικό σάκο και την περικεφαλαία του Άδη, που καθιστά αόρατο όποιον τη φοράει. Επιπλέον του υπέδειξαν το δρόμο για τις Γραίες, τρείς μάγισσες που μοιράζονταν μονάχα ένα μάτι και γνώριζαν που βρίσκεται η Μέδουσα.
Φτάνει στη σπηλιά των μαγισσών, καταφέρνει να αρπάξει το μοναδικό τους μάτι και, ανταλλάσσοντάς το με την πληροφορία που χρειάζεται, σπεύδει να συναντήσει το φρικιαστικό τέρας. Πλησιάζει αόρατος, κοιτάζοντας μέσα από την αντανάκλαση της ασπίδας για να μην την αντικρίσει, κόβει το κεφάλι της Μέδουσας με το ξίφος του και το βάζει στο σακί. Από το κόψιμο του κεφαλιού δημιουργήθηκαν ο γίγαντας Χρυσάωρ και ο Πήγασος, το φτερωτό άλογο που κατά μία ερμηνεία καβάλησε ο Περσέας παίρνοντας το δρόμο του γυρισμού.

Στη Σέριφο, μην πιστεύοντας τον άθλο του Περσέα, ο Πολυδέκτης τον προκαλεί να του δείξει το κεφάλι της Μέδουσας – το οποίο πέτρωσε αυτόν και τους ακόλουθούς του μόλις το κοίταξαν, δίνοντας στο νησί βραχώδη όψη.

Λέγεται πως όταν ο Περσέας ξάπλωσε να ξεκουραστεί, ταλαιπωρημένος από την περιπέτειά του, ο θόρυβος που έκαναν τα βατράχια του νησιού τον ενοχλούσε και ζήτησε από το Δία να τους πάρει τη φωνή. Αυτή είναι μια εκδοχή κατά την οποία προκύπτει η έκφραση «Σερίφιος βάτραχος» ή «βάτραχος εκ Σερίφου» - γνωστή παροιμία της ελληνικής αρχαιότητας που χρησιμοποιούνταν για να χαρακτηρίσει άνθρωπο ανόητο, χωρίς ρητορική ικανότητα.

Σύμβολα του Περσέα, της Μέδουσας και του βατράχου συναντώνται σε αρχαία νομίσματα του 6^ου π.Χ. αιώνα, συνδέοντας με υλική υπόσταση τη μυθολογία με την ιστορία της Σερίφου.